donderdag 19 juli 2012

Hoi Oren (#19),


het valt me op dat dat wat zich tussen jullie in bevindt niet bepaald een goede naam heeft. Wat zeg ik? Het heeft niet eens een eigen naam!
Tussen-De-Oren. Zo wordt het genoemd. Zielig hè?
Meestal wordt Tussen-De-Oren pas in een verhaal betrokken als iemand al onnóemelijk lang ergens ongelófelijk last van heeft en daar vanaf wil, maar niemand weet precies wat het is waar die iemand eigenlijk last van heeft en ook niet hoe diegene daar weer onderuit kan komen. Dat gaat ongeveer zo.
Iemand (met zachte, doch dringende stem en slinkse blik): Mijn buurman heeft al tijden een elleboog die meer en meer op een bloemkool gaat lijken. Alles, maar dan ook álles hebben ze al onderzocht, maar ze hebben helemaal níks, nada, noppes kunnen vinden. Ander Iemand (inmiddels met dikke frons en meewarige blik): Och och och toch, zou het....het is toch niet.....het zit....Tussen-De-Oren. Beiden (met ogen op stokjes en innerlijk gillend): Aaaaaaaaaaaargh!
Ik vind het raar. Het is net alsof er helemaal nooit meer wat van iets of iemand terecht kan komen als iets eenmaal Tussen-De-Oren is beland. Een verloren zaak. Nóóit meer over praten.
Terwijl ik tussen jullie in, lieve Oren, juist zo veel mooie dingen vind! Het is net een ouwe rommelzolder. Ik kan soms met geen mogelijkheid vinden wat ik zoek, of kom vanalles tegen waardoor ik vergeet wat ik ook al weer zou graag wou vinden. Ik ben wel eens verdwaald en soms ook best een hele tijd. Maar ik weet inmiddels dat er altijd een uitgang is.
Twee zelfs.

Nou, ik hoop dat ik jullie niet al te veel veronrust heb, maar ik vond toch dat jullie het moesten weten voordat jullie het per ongeluk van iemand anders horen.

Tot zo! Ik ga nog even een kronkeltje om!

Tjielp

Geen opmerkingen:

Een reactie posten