het was niet mijn bedoeling je te verwaarlozen, maar er kwamen wat dingen tussen sinds ik aan Snor schreef. Ik moet toegeven dat ik met jou niet zulke grootse plannen heb als met Snor. Je bent al gearriveerd. Jij bent tenslotte de bewaker-van-het-gebroken-hart-van-de-liefdesverdrietige-man. Dat is niet niks. Ik geef het je te doen. Elke keer als er een man de deur wordt gewezen weef jij van zijn tranen een droef dekentje van haar, zodat iedereen kan zien hoe het ervoor staat. Eigenlijk is het wel mooi. Jij bent er voor het verdriet en, als alle plannen doorgaan, zorgt Snor er voor dat er ook nog iets te vieren valt.
Waar ik nou zo benieuwd naar ben, hè Baard, en ik hoop dat je me er een klein ietsje over kunt vertellen (jaja, baardgeheim, wéét ik), maar wie is nou die vrouw die Sinterklaas zo van z'n padje af heeft doen wandelen? Die man is bijna niets méér dan een zilveren tranenbaard! Ik heb met 'm te doen. Al die moeite die hij neemt om te doen alsof het allemaal wel meevalt met die boottocht, en die vlaggen, dat gezwaai en die cadeaus die hij uitdeelt om iedereen om de tuin te leiden. Maar ondertussen hangt hij gewoon de rest van het jaar de onbereikbare kluizenaar uit. Volgens mij buitelen die Pieten alleen zo belachelijk enthousiast over elkaar heen, omdat ze blij zijn dat ze een keertje naar buiten mogen en even niet hoeven te luisteren naar het eeuwigdurende verdriet van Sinterklaas.
Nou? Zeg op. Heb ik gelijk?
Groetjes van Tjielp
Nu geloof ik dit dus..
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven Tjielp!