Dag Maan (#33),

snotverdorie, ik denk dat ik er toch aan moet geloven. Als ik al een plan had toen ik hier aan begon, was het om enkel gezellige en lieve briefjes in de rondte te strooien en zo alleen maar frisse en zwierige avonturen te beleven. Maar dat gaat helemaal niet als er de hele dag allemaal Dingen zijn die zich ermee bemoeien.
Paniek is er al vanaf het begin van mijn ontdekkingstocht bij. Godmiljaar, wat een strontvervelend sujet is dat. Ik heb ´m alláng een brief geschreven waarin ik netjes suggereerde vooral maar eens op te hoepelen, maar hij luistert niet. Af en toe verdwijnt hij, maar dan stuurt ie Angst om hem te vervangen. Die doet net alsof hij het allemaal niet zo serieus bedoelt, maar ondertussen zit ie heel geniepig in m´n hersenen te knijpen.
Dan heb je nog Buik die nogal pijnlijk van zich doet spreken als ie het ergens niet mee eens is en de laatste tijd is Keel aan het protesteren door zich zo klein mogelijk te maken, waardoor ik de hele tijd zo´n dikke frons op mijn hoofd heb en dat hoort helemáál niet bij avonturen beleven. Vind ik.
Dus.
Er moet iets gebeuren, geloof ik, maar ik weet niet goed wat. Ik dacht dat jij misschien wat zinnigs wist, omdat je zo wijs bent enzo en je staat er net wat verder van af dan de meeste Dingen.
Hmpf. Je gaat vast roepen dat ik de confrontatie aan moet, hè? Ja, ik weet het al. Dat vind ik nou echt iets voor jou. Moet ik zeker brieven schrijven aan al die ongewenste metgezellen die me het leven zuur maken. Demonen verslaan en al die toestanden.
Bah.
Nou Maan, ik dank je voor de tips. Je hebt gelijk hoor, helaas. Morgen schrijf ik een brief aan Angst. Getsie. Gezellig. Ik heb er nu al zin in.

Veel plezier vanavond met je weerwolvenconcert!


Tjielp