vrijdag 31 augustus 2012

Lieve Augustus (#62),

ik merk dat je het een beetje hebt gehad met dit jaar. Ik ben nog niet eens begonnen je uit te zwaaien en je bent al zo ongeveer de hoek om.
Het geeft niet. Eigenlijk heb ik best zin in de herfst. Die is al onderweg met zijn armen vol bramen en beloftes.
Toch vond ik je wonderlijk dit jaar. Anders. Onstuimig. Die moessonregens bijvoorbeeld. Waar heb je die nou weer vandaan gehaald? Erg ongewoon. Hmm, ik weet niet hoe ik het moet noemen.
Wispelturig! Ja. Dát was je.
En geheimzinnig. Want je verstaat de kunst van het onderhuids gebeuren als geen ander. Als jij er bent, lijkt alles zoet en stil te zijn. En terwijl je iedereen zo in slaap sust, komen alle dingen stiekem van hun plaats en maken kleine wandelingetjes naar nieuwe oorden waar ze stilletjes hun nestjes bouwen en wachten om opnieuw gevonden te worden. En met onbevangen ogen bekeken.


Tjielp


Lieve Vandaag (#61),

donderdag 30 augustus 2012

woensdag 29 augustus 2012

Beste Wolf in Schaapskleren (#58),

ik vind jou maar een rare. Er zijn toch heus wel betere manieren te vinden om de mensen, dieren en dingen in de luren te leggen.
(O! Over Luren gesproken. Weet jij wie dat zijn? Ik heb ze nog nooit gezien, maar ik ben dan ook geen expert in het leggen er van.)
Anyway. Waar was ik? Oja! Dat je zo'n vreemde knakker bent.
Wat ik bijvoorbeeld niet snap is waar je die Schaapskleren vandaan haalt. Ik bedoel. Als je naar de kleermaker gaat voor een Schaapsklerenkostuum, dan weet toch iedereen metéén wat voor snuiter ze voor hun neus hebben staan. Ja hoor, zeggen ze dan natuurlijk, je dacht zeker dat ik jou schaapskleren ging verkopen om vervolgens op de kinderboerderij mijn onnozele hals door te laten bijten! Ha! Dacht het niet! Mijn winkel uit, jij hondsvot! Daar is de deur!
En als je dan, ondanks álles, ergens op de zwarte markt je schaapstenue hebt weten te bemachtigen, of je oudtante met behulp van al die luren zo gek hebt weten te krijgen om er eentje voor je te vilten, vind ik het nóg een ongeloofwaardig verhaal. Want zo'n pak is toch veels te warm! Dat zit helemaal niet lekker. Lijkt mij dan. Het gaat óver je eigen harige vel heen! Ook nog eens.
Nah! Geen wonder dat ik je al zo lang niet heb gezien of gehoord. Zo met die opwarming van de aarde en al. Dat lijkt me jouw bestaan er niet gemakkelijker op maken. Tjonge. Ik zou bijna medelijden met je krijgen.
Maar dat doe ik niet.


Sterkte,

Tjielp



dinsdag 28 augustus 2012

Hoi Parallel Leven (#57),

hoe is het met mijn franse, bijenhoudende, taartjesbakkende, onder-de-hazelaar-luierende, balletdansende, knotdragende parallelle zelf? Ik heb vernomen dat ze is begonnen met een herbarium. Wat een goed idee! Wat vindt meneer Tjielp (excusez moi) Monsieur Pia-Pia daar van?
Trouwens. Nu we het toch over Monsieur Pia-Pia hebben. Die laat zich wel hélemaal gaan wat betreft zijn snor zeg. Mon Dieu, wat een gevaarte! Als ik Madame Pia-Pia was, dan wist ik het wel. Adieu moustache! Wat denkt ie wel niet!
Enfin. Ik wilde eigenlijk alleen even laten weten dat hier alles goed is. De bomen ruisen zachtjes en ik ruik een pietsie zee.


Salut,

Mme. Tjielp

zaterdag 25 augustus 2012

Hoi Zwerk (#56),

wees maar een beetje lief voor de maan vandaag.
Ze heeft zojuist haar eerste mens verloren.


      t
    j
  i
  e
    l
       p





vrijdag 24 augustus 2012

Knotje! (#55)

Ik zie je de laatste dagen zo vaak voorbij fietsen! Op allerlei verschillende hoofden. En dan zwaaien ik en mijn waaihaartjes een beetje heen en weer bij wijze van groet, maar misschien zie je dat helemaal niet en dus schrijf ik je een brief.
(Dit is ´m.)
Ik word altijd vrolijk van jou. Je ziet eruit alsof je elke keer weer onderweg naar een vers avontuur bent. Je kiest een hoofd dat je aanstaat en hup, daar ga je! Je zoekt ook altijd zulke zwierige mensen uit om mee op reis te gaan. Ongrijpbare meisjes die zorgeloos dromen zoeken in de wereld. Of van die ronde vrouwen met kleurige brillen en wapperkleren die weten wat ze willen.
De knotjesmens is een aparte mensensoort. Je hebt er zelfs jongens van. Die trekken zich al helemáál niets aan van de gebaande paden. Dat kan haast niet anders.
Je houdt van mensen die ergens heen gaan. Dat moet natuurlijk ook, want anders kom je nergens. Zo hoog boven alles en iedereen uit, zie je alles van de wereld. En toch blijf je onverstoorbaar onbekommerd.
Stiekem moet ik altijd een beetje zuchten van jouw lichtvoetigheid. Dat je zo kunt wiebelen en toch niet bang bent om om te vallen.

Dag!


Tjielp en haar ...!!!!!.... (kijk, een bosje waaihaartjes!)


donderdag 23 augustus 2012

Lieve Huilbuil (#54),


gefeliciteerd met je geboorte! Niemand weet nog van jouw bestaan, het is ook pas sinds gister en je was natuurlijk een ongelukje, maar toch. Je bent er nu! Hoera!
Ik zal je even uitleggen wat je bent, want dat bestaat wat makkelijker.
Jij bent dat wat er gebeurt als je klein bent en harder rent dan je benen lang zijn en op je knie valt, verschrikkelijk schrikt en (let op, nu kom jij!) er zó een grote bult ontstaat dat er dikke onstuitbare tranen uit je ogen druppen en het enige wat helpt is een kus erop door je moeder en die zegt *oe toch* en *alles komt goed* en dat is ook zo.
Want moeders kussen knieën als de beste.

Gek.
Ik miste je al voordat je bestond.



Mooie eerste dag!

Zoen van Tjielp


dinsdag 21 augustus 2012

Dag Verjaardag (#53),


heb je zin om morgen langs te komen? Ik geef een klein feestje. Jij bent de eregast!
En dit zijn de andere genodigden:

-Taartje
-Een
-Slapen
-En
-Verrassing
-Eerst
-De
-Eten
-Een
-Uit
-Doen
-Meneer Tjielp
-Slapen
-Een
-Dansje
-En
-Ik 
-Rest
-Is


Ik hoop dat je er bij bent, want zonder jou loopt alles in de soep natuurlijk. Dat snap je wel. Niet dat ik je onder druk wil zetten overigens.
Nee, zo ben ik niet.


Tjielp


Godmiljaar Koekoek (#52),

ik dacht al dat ik niks meer van je zou horen, maar je zat heel stilletjes geniale plannen uit te broeden! Ik wist helemaal niet dat je dat kon! Sjonge, je blijft me verrassen. Tot nu toe heb ik er niks geen spijt van dat ik je mee heb gevraagd op avontuur.
Weesdingen dus. Lief zeg, dat je je daar voor inzet. Goh.
Misschien moeten we nog een beetje aan je slogan werken, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat de mensen denken: Jeetje Koekoek, wat een hartverwarmend idee, dankjewel, ik doe het! Geef hier, dat Weesding! En wel nu!
O! En dat het gratis en voor niks is, die adoptie, da´s vooral echt heul belangrijk om te vertellen. Anders roepen die mensen allemaal: Uh huh! Dank je de Koekoek (haha, o wat flauw, sorry Koekoek, dat móest!), daar gaan we mooi niet aan beginnen! Moeten we zeker weer onze zojuist door jou gecreëerde schuldgevoelens afkopen, hè! Weesdingen, my ass!
Jaha, daar moet je allemaal aan denken. Dat is met plannen. Dat vergt vanalles. En dan nóg is het afwachten wat er van komt.
Kom, gaan we ondertussen een beetje turen in de verte. Dat hebben we wel verdiend.


Tjielp

maandag 20 augustus 2012

Zeg Tjielp (#51),

weet je nog dat je me vroeg of ik je sidekick wilde worden? Ehm... Geldt dat aanbod nog steeds? Want ik wil wel. Maar alleen als ik geen grapjes hoef te bedenken! Daar hou ik niet van. Ik wil plannetjes maken. Dáár hou ik van. Mag dat ook? Of hoort dat niet bij mijn taken? Of is het allemaal helemaal niet zo officieel? Het zou wel fijn zijn om te weten waar ik aan toe ben, Tjielp. Mag ik wel Tjielp zeggen of moet er een mevrouwen-woord voor?
Trouwens. Ik heb zelfs al een plannetje! Wil je weten wat het is?
Ik dacht zo eens een beetje na over jou, je reddende neigingen, de brief aan Plant en die aan Wiedeweerga en opeens zag ik het: we gaan een weesdingen-adoptiebureau beginnen! Kijk. Jij wil graag Dingen redden en de Dingen willen graag gered worden. Maar! Je huis is niet groot genoeg. Niemands huis is immers groot genoeg voor alle ach-en-wees in de wereld. Dus. We gaan de Dingen die we redden onderbrengen bij lieve mensen met een groot hart en heus-nog-wel-een-beetje-ruimte-voor-een-allerliefst-Weesding. En we beginnen nu.
Wat vind je?
O! En ik heb ook al een slogan: Wees een Held, adopteer een Weesding! En dan zeggen we dat tegen iedereen en erachteraan roepen we: Hup mensen, wie maakt ons los? En dan kan degene die het hoort en het desbetreffende Ding wil adopteren, gewoon even een briefje sturen waarop staat: Ik! En ook: Dit is mijn adres! En dan gaat het Weesding met een grote strik eromheen op de post en kan het grote verheugen beginnen.
Ooooo, ik heb er zo´n zin in! Weet je wat? Ik doe het gewoon! Hier is het eerste Weesding dat een nieuw huis zoekt! Vers gered van de kringloop. En het huilt zelfs een beetje van zo veel zieligheid. (Maar dat is alleen voor de foto hoor, in het echt is het een heel aimabel boek.)
Tadááááá!


Met de verwachtingsvolle groeten van Koekoek!







zondag 19 augustus 2012

Lieve Plant (#50),

je weet dat ik van redden houd en daarom woon je hier natuurlijk ook. Maar het past allemaal niet meer en jij bent ook zo iemand die zich niets aantrekt van mijn ruimtelijke ordening. Je breidt je naar alle kanten en believen uit. Dat is niet zo handig, Plant.
Ik heb daarom lang nagedacht. Gewikt, gewogen, gepiekerd, geprakkizeerd. Maar uiteindelijk hielp dat allemaal niets en kwam ik gewoon heel toevallig een mederedster tegen die zich speciaal richt op groeiende dingen zoals jij. Ze runt een soort weesplantjeshuis. Dat klinkt heel naar, maar dat is het niet. Kijk! Hier ga je wonen. Er is al een briefje onderweg.
Het is niet dat ik je niet goed genoeg vind, want jouw groen is van het állermooiste groen en ik zou je het líefst door het plafond naar de wolken laten groeien. Ik word alleen zo droevig als de poezen je weer eens hebben uitgegraven en je al een hele nacht lang met je wortels aan de verkeerde kant van de aarde aan het spartelen bent. Je kijkt dan echt héél zielig. Ik kan daar niet tegen.
Dus. Zo gaat het. Sorry.
Ik zal je uitzwaaien met twee armen, nadat ik je heel, heel, héél voorzichtig heb geknuffeld.
En ik kom je opzoeken. Echt waar!


Mismoedige groeten,

Tjielp






zaterdag 18 augustus 2012

Beste Kerkklok (#49),

bij deze wil ik u graag en met bescheiden bombarie attenderen op het heuglijke feit dat u genomineerd bent voor de AAARGH;  dé prijs voor het Aller-Aller-Aller Rustgevendste Geluid in´t Heden.
Gefeliciteerd!
Als u om zich heen kijkt, zult u merken dat u zich in een luisterrijk gezelschap bevindt. Krekels-In-De-Schemering, Geroezemoes, Muziekjes-Draaien-Uit-Vervlogen-Tijden-In-De-Ochtend en Regendruppels-Op-Klein-Tentje maken eveneens deel uit van de shortlist.
Over de uitslag kan alleen gecorrespondeerd worden.


Met feestelijke groet,

Tjielp

Hoi Meeuw (#48),

als ik jou was zou ik de héle dag zweven. Wiiiiiiiiiiiiiiiiioeoeoeoeoeoeoeoeoeoew, riep ik dan, terwijl ik dat deed. Mensen maken nou eenmaal graag overal kabaal bij. Ik weet niet precies waarom dat is. Het is wel lastig, want zo hoor je niet zo veel.
Misschien zou ik na mijn eerste zweeftocht (of hoe heet dat) en na mijn aanvankelijke gegil net zo zwieren als jij dat doet. Alsof er niets in de wereld is wat belangrijker is dan dat.
Zou ik mijmeren onderweg? Zou zweven voor mijn armen en benen net zo voelen als het voor mijn ogen voelt om er naar te kijken? Dat hoeft niet natuurlijk. Net viel het me bijvoorbeeld nog op dat mijn hoofd zich heel anders voelt dan mijn voeten. Mijn verstand heeft zich namelijk ergens vandaag als een dikke norse onvermurwbare pad in mijn hersenpan genesteld, terwijl mijn tenen ondertussen stiekem jubelen in mijn slippers.
Dat kan dus. Dat er twee uiteindes aan één Tjielp zitten die allebei iets anders roepen.
Moet je eens op letten, Meeuw, of jij dat ook hebt. Misschien heeft jouw snavel wel helemaal geen zin om te zweven.
(Ha! Rare vogel, die snavel van jou.)


Dag Meeuw,
zweef ook maar een beetje voor mij,


Tjielp

donderdag 16 augustus 2012

Lieve Walvis (#47),

o wat had ik je graag willen zien! Jij staat op mijn verlanglijst! Nou ja, niet jijzelf, maar dat ik jou zie daarginds in de verte.
Maar ik was hier.
Mijn wensen kabbelen een beetje in mijn hoofd, zoals de zee schommelt om jou heen. En er maakt er geen één zulke mooie sprongetjes als jij dat kunt. Ik denk dat ze in slaap zijn gevallen door al dat heen-en-weer-gedein. En ikzelf ook een beetje. Want nu jij zo dichtbij was, bedacht ik me opeens dat de kans om jou per ongeluk te zien heel klein is als je in je huis en in je hoofd je wensen zit te wiegen. Met mijn ene voet in het zand, de ander op een kwal en met als horizon de zee, ben je al een stukje dichterbij. Ik, bedoel ik. Jij was immers dichterbij dan ooit.


Tjielp



woensdag 15 augustus 2012

Dag Zwijgen (#46),

ik weet eigenlijk helemaal niet of jij wel woorden kunt ontvangen of hoe dat zit met jou, maar ik probeer het gewoon. Misschien gooi ik deze brief in de lucht, waait de wind ´m naar je toe en eet jij de woorden op zonder te lezen dat ik aan je schrijf hoe blij ik ben dat, tussen alle geluiden die ik kan kiezen in, jij er bent om zachtjes tegenaan te leunen.

t
 j
  i
   e
     l
      p

dinsdag 14 augustus 2012

Geachte mejuffrouw Tjielp (#45),

bij deze wil ik u met klem verzoeken mij niet meer op te sturen aan mijzelf. Nooit meer. Onder geen enkele omstandigheid.
Ik kan u verzekeren: het is geen pretje om je dubbelgevouwen en in een envelop vertoevende zelf van de deurmat op te moeten vissen. Ik heb mijzelf in allerlei bochten moeten wringen om dát voor elkaar te krijgen. Gelukkig ben ik tamelijk briljant en ben ik ervan afgekomen met een paar verfomfaaide letters die nog steeds slapen, omdat zij tenslotte drie dagen lang in benarde positie een verre reis moesten maken en heb ik kreukels op plekken waar nooit eerder een kreukel een voet heeft gezet. Mijn hart weent als ik denk aan al die ongelukkigen met minder tegenwoordigheid van geest die getroffen hadden kunnen worden door eenzelfde lot als het mijne en bij wie het misschien heel wat minder fortuinlijk zou zijn afgelopen.
Dat was een reële mogelijkheid, mejuffrouw Tjielp, want u weet net zo goed als ik dat uw onbezonnen daad een gevolg was van absolute willekeur en volslagen onnadenkendheid.
Het lijkt mij dat zelfs u in staat bent aan deze woorden een conclusie te verbinden en ik wens aan deze kwestie dan ook geen letter meer te verspillen.


Hoogachtend,

Dhr. Haiku


ps. Bovendien hou ik niet van brieven. Geenszins om precies te zijn.

maandag 13 augustus 2012

Lieve Hormonen (#44),

wat gezellig dat jullie al bijna hier zijn voor onze maandelijkse pyama party! Ik kijk er naar uit! Voordat jullie vertrekken heb ik nog een klein vraagje en wel deze: waar hebben jullie dit keer het meest zin in?
a.) ouderwets hele dagen lang muilpeer- en enkeltrapneigingen onderdrukken en daar heel vervaarlijk bij kijken
b.) de lijst met alle-denkbare-levens-die-ik-eigenlijk-veel-liever-wilde-leven-in-plaats-van-mijn-leven-nu-boehoehoe updaten
c.) schaven aan onze verwenslijst (deel 3, hoofdstuk 1 en 2)
d.) iets anders, namelijk....
Laat me nog even weten wat jullie het meest aanspreekt, dan hou ik daar rekening mee.
Dank alvast en tot snel!



Grrrrruwtjes,

jullie allerliefste Tjielp

zondag 12 augustus 2012

Hoi Kik (#43),

ik geloof niet dat ik jou ooit heb ontmoet. Ons wordt ten allen tijden verzocht, en vaak onder aanvoering van allerlei bedreigingen, jou vooral maar níet te geven: als je ook maar één kik geeft, oe jonge, dan weet je straks niet eens meer of Roodkapje überhaupt wel een oma hád!
Blijkbaar zijn er meer van jouw soort, maar ben jij in je eentje al niet zo erg te pruimen. Raar, want je klinkt zo vrolijk.
Kik! Daar word ik nou zo nieuwsgierig van.
Ik kán je trouwens niet eens geven, ook al zou ik het willen. Ik weet niet wie je bent, wat je doet, waar je huis woont. Volgens mij ken ik zelfs niemand die daadwerkelijk ooit een kik heeft gekregen.
En toch moet er ooit ergens iemand zó ontzettend zijn geschrokken toen ie jou in zijn handen kreeg geduwd dat iedereen het er nu nóg over heeft. Eigenlijk ben je een legende. Maar wel eentje zonder verhaal.
Vind je dat nou niet jammer? Dat er geen boeken over je zijn geschreven en dat er niet over je wordt verteld door wijze opaatjes bij het haardvuur: kennen jullie het verhaal van Kik en de Brulberg? Zullen we er anders eentje voor je verzinnen? Of misschien kun je eerst eens vertellen waar je vandaan komt en wie je bent? En of je er wel bent?
Ben je er nog?
Kik? Zeg eens iets?



Tjielp!

zaterdag 11 augustus 2012

Dag Haiku (#42),

´t schemert, zaterdag
alles ademt in en wacht
de tuin zucht het eerst


Tjielp

vrijdag 10 augustus 2012

Beste Augurken (#41),

ik ben blij dat jullie eerste ontmoeting met Boterham-Met-Pindakaas zo goed is verlopen. Zullen we morgen weer met z´n drietjes afspreken?
Ik heb er nu al zin in.

Hartige groeten,

Tjielp



donderdag 9 augustus 2012

Hoi Wiedeweerga (#40),

het is lang geleden dat ik wat van je hoorde, maar ik weet nog heel goed wie je bent. Je bent een beetje aan het verdwijnen uit de monden en oren van de mensen, zo lijkt het, en ik begin je te missen. Ik weet niet hoe het zit met jou, want misschien bevalt het stille leven je wel, maar ik zat zo eens te fantaseren hoe ik je kan redden. Je waart zó dicht rond de rand van de vergetelheid. En wie daar eenmaal invalt, komt niet zo snel meer terug. Zelfs jij niet.
Mijn plan is om je aan iemand cadeau te doen. Tadááá! Wat vind je? Aan een leuk iemand dan trouwens natuurlijk, hè! Ik weet er wel een paar die jou precies op waarde zouden schatten. Dan zou ik je in een snoezig doosje doen en je instoppen met vloeipapier en zo ga je dan je nieuwe leven tegemoet. Als kostbaarheid. Want kostbaarheden zijn zeldzame dingen. Net zoals jij.
Zou je eens rond willen vragen daar aan die rand van de vergetelheid? De laatste keer dat ik bijvoorbeeld Vermaledijd zag, bevond hij zich ook ergens in die contreien. Als er nou meer Dingen enthousiast zijn, kunnen we misschien zelfs een winkeltje beginnen. Of een Bijna-Vergeten-Dingen-Uitleen. Zoiets.
Ik stuur je wel even een schetsje mee. Dan weet je een beetje wat ik bedoel.



Tot gauw, Wiedeweerga, pas goed op jezelf!


Veel liefs,

Tjielp


woensdag 8 augustus 2012

Lieve Vrije Middag (#39),

het huis rook naar citroenen. Ik vond een postpakketje op de trap en ook een ansichtkaart uit een ver land. Ik fietste in de zon met motjes regen, kocht een handgeschreven boekje over blauwe liefde en had nu plotseling een glimlachend geheim. Vlinders deden dansjes in de achtertuin, ik voerde een vreemd gesprekje over aardappels in de vorm van hartjes, er waaiden franse woorden in mijn oren en eerder ook een beetje wind.
Ik dacht aan herinneren en regenbogen.


Tjielp

dinsdag 7 augustus 2012

Hey Poes in de Boom (#38),

      
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s klimmaaropm´nladdertjevanletters...eerst s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s opde-hvanhéélvoorzichtig...endannaarde   s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s -evanééntreetjenaarbenee...stapmaaropde  s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s -lvankijkhierishetalveelleukerofdievan   s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s huppekeeikschrijferzónog´nlijstertjebij  s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s (*hap*)poespoespoes!jebenterbijnaalleen  s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s nogde-dvandroomdurfdoedanweeseenheld!!!  s
p                                          p
o                                          o
e                                          e
s                                          s                                               

maandag 6 augustus 2012

zondag 5 augustus 2012

Aan: De Le..er . (#36),

Je ben. kwij.! Help! Waar ben je gebleven?
Mijn wereld kan nie. zonder jou! Dan had er niemand meer een .huis, bes.aa. mijn allerliefs.e lievelingsliedje van vroeger ineens nie. meer, is één leuker dan .wee, was er nergens .roos. en had ik gis.eren een gevulde .omaa. in mijn mond.
Kom .erug alsjeblief.! Zonder jou raken de Dingen in de war. En ben ik zelf ook nergens meer.
Hoor maar...

.jielp .jielp!






zaterdag 4 augustus 2012

Arme Baard (#35),

het was niet mijn bedoeling je te verwaarlozen, maar er kwamen wat dingen tussen sinds ik aan Snor schreef. Ik moet toegeven dat ik met jou niet zulke grootse plannen heb als met Snor. Je bent al gearriveerd. Jij bent tenslotte de bewaker-van-het-gebroken-hart-van-de-liefdesverdrietige-man. Dat is niet niks. Ik geef het je te doen. Elke keer als er een man de deur wordt gewezen weef jij van zijn tranen een droef dekentje van haar, zodat iedereen kan zien hoe het ervoor staat. Eigenlijk is het wel mooi. Jij bent er voor het verdriet en, als alle plannen doorgaan, zorgt Snor er voor dat er ook nog iets te vieren valt.
Waar ik nou zo benieuwd naar ben, hè Baard, en ik hoop dat je me er een klein ietsje over kunt vertellen (jaja, baardgeheim, wéét ik), maar wie is nou die vrouw die Sinterklaas zo van z'n padje af heeft doen wandelen? Die man is bijna niets méér dan een zilveren tranenbaard! Ik heb met 'm te doen. Al die moeite die hij neemt om te doen alsof het allemaal wel meevalt met die boottocht, en die vlaggen, dat gezwaai en die cadeaus die hij uitdeelt om iedereen om de tuin te leiden. Maar ondertussen hangt hij gewoon de rest van het jaar de onbereikbare kluizenaar uit. Volgens mij buitelen die Pieten alleen zo belachelijk enthousiast over elkaar heen, omdat ze blij zijn dat ze een keertje naar buiten mogen en even niet hoeven te luisteren naar het eeuwigdurende verdriet van Sinterklaas.

Nou? Zeg op. Heb ik gelijk?


Groetjes van Tjielp

vrijdag 3 augustus 2012

Lieve Angst (#34),


jaha, dat had je niet gedacht hè, dat ik je lief zou noemen na je een hele week lang gruwelijk verwenst te hebben? Haha! Verrassing!
Ik weet niet wat het is, maar sinds ik me gister voornam om je te schrijven, vind ik je ineens niet meer zo eng. Weet je hoe ik je nu zie? Als een dun en bevend spookje dat met van die grote trillende tekenfilmogen naar me zit te kijken. Och toch, jij bent het zelf die nu bang is. Ik wist niet dat dat kon!
Misschien is dat wel wie jij bent: een gedaanteverwisselaar. Ik bedoel. Gister hing je nog met je armen om mijn nek en met je handen voor mijn ogen heel hard in mijn oren te toeteren.
Godgloeiende, wat is dat irritant. Ik zie en hoor geen drol op die manier. Moet dat per se met zoveel gedoe gepaard gaan? Ik word er zo woest van als je de hele tijd zo zit te knijpen en te prikken. Man, ik kan je wel uit het raam smijten als je zo doet.
Ik snap het niet. Dat je wil dat ik luister, heb ik nu wel door. Dat wist ik al een tijdje hoor, maar ik vergeet ook wel eens wat. Maar wat je te zeggen hebt, is me onduidelijk. Elke keer als ik me eindelijk eens om durf te draaien en je vraag wat er dan aan de hand is (in-´s-hemelsnaam-godnondepielekes!), komt er niets zinnigs uit je mond en blijkt er helemaal niets te bibberen te zijn. Nah!
Misschien ben je mijn eigen Knorretje. Ken je die? Knorretje beleeft avonturen met Winnie de Poeh en terwijl hij dat doet, is hij de hele tijd bang. Wil jij soms ook op avontuur? Is dat het? Dat kan hoor! Ik kan eigenlijk wel een compagnon gebruiken. Maar dan moeten we wel je naam veranderen. Angst klinkt niet zo knus. Dan rent iedereen de hele tijd gillend weg. Eens even denken.... Knorretje bestaat al. Wat denk je van Annemaria Koekoek, maar dan zonder Annemaria ? Naar het spelletje weetjewel. Want daar lijkt wat wij doen wel wat op. Als je het gezellig bekijkt tenminste.
Tjielp en Koekoek. Dat klinkt wel blits.
Wat een goed idee eigenlijk! Een heuse sidekick! Wauw. En je kunt nog van gedaante veranderen ook. Dat is kei handig in een avontuur!
Nou, zullen we dan nu weer gewoon doen? En als er wat is, dan kun je het in het vervolg eenvoudigweg aan me vragen. Bewaar dat stuipen-op-het-lijf-gedoe maar voor de momenten waarop we echte draken en demonen tegenkomen.

Dag Koekoek! Tot morgen misschien!


Tjielp

donderdag 2 augustus 2012

Dag Maan (#33),

snotverdorie, ik denk dat ik er toch aan moet geloven. Als ik al een plan had toen ik hier aan begon, was het om enkel gezellige en lieve briefjes in de rondte te strooien en zo alleen maar frisse en zwierige avonturen te beleven. Maar dat gaat helemaal niet als er de hele dag allemaal Dingen zijn die zich ermee bemoeien.
Paniek is er al vanaf het begin van mijn ontdekkingstocht bij. Godmiljaar, wat een strontvervelend sujet is dat. Ik heb ´m alláng een brief geschreven waarin ik netjes suggereerde vooral maar eens op te hoepelen, maar hij luistert niet. Af en toe verdwijnt hij, maar dan stuurt ie Angst om hem te vervangen. Die doet net alsof hij het allemaal niet zo serieus bedoelt, maar ondertussen zit ie heel geniepig in m´n hersenen te knijpen.
Dan heb je nog Buik die nogal pijnlijk van zich doet spreken als ie het ergens niet mee eens is en de laatste tijd is Keel aan het protesteren door zich zo klein mogelijk te maken, waardoor ik de hele tijd zo´n dikke frons op mijn hoofd heb en dat hoort helemáál niet bij avonturen beleven. Vind ik.
Dus.
Er moet iets gebeuren, geloof ik, maar ik weet niet goed wat. Ik dacht dat jij misschien wat zinnigs wist, omdat je zo wijs bent enzo en je staat er net wat verder van af dan de meeste Dingen.
Hmpf. Je gaat vast roepen dat ik de confrontatie aan moet, hè? Ja, ik weet het al. Dat vind ik nou echt iets voor jou. Moet ik zeker brieven schrijven aan al die ongewenste metgezellen die me het leven zuur maken. Demonen verslaan en al die toestanden.
Bah.
Nou Maan, ik dank je voor de tips. Je hebt gelijk hoor, helaas. Morgen schrijf ik een brief aan Angst. Getsie. Gezellig. Ik heb er nu al zin in.

Veel plezier vanavond met je weerwolvenconcert!


Tjielp

woensdag 1 augustus 2012

Hoi Facebook (#32),

vandaag heb ik voor het eerst deze zomer de allerwitste benen op de planeet onder een jurk uit laten wapperen. Die van mij! In het openbaar!
En ik ga het nu gewoon wéér doen.
Vind ik leuk.


:-) Tjielp