maandag 31 december 2012

zondag 30 december 2012

zaterdag 29 december 2012

Hoi Tussentijd (#182),

er valt nu niets anders meer te doen dan niks. De oude tijd is op en de nieuwe begint pas wanneer iedereen het zegt en we allemaal bewezen hebben nog steeds van tien terug naar nul te kunnen tellen. Ondertussen ben jij er. Hallo!
Ik kijk, slenter, verveel, dutsel, klier, hang, wacht en probeer hardop te bedenken wat het ook weer was waar ik nu afscheid van moet nemen en wat er straks allemaal mee mag naar de andere kant van de laatste middernacht.
Ik ga op reis naar een nieuw jaar en ik neem mee: een berg ongedane dansjes, wat onbeleefde lol, een stelletje onvervulde wensen, meneer Tjielp, één hoelahoep, een zootje rondslingerende woorden van divers allooi, één dappere Koekoek en een appel voor onderweg.


Tjielp

vrijdag 28 december 2012

#181



donderdag 27 december 2012

Hoi Verte (#180),

nou is het jaar bijna voorbij en ben ik nog steeds niet bij je op visite geweest. En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik je kan beloven om je in het nieuwe jaar met een bezoekje te vereren.
Ik ben namelijk sinds kort anders gaan denken over plannen, beloftes, voornemens en al dat soort zaken. Ik geloof dat ik ze niet zo goed vind werken. Tot nu toe hebben ze me in ieder geval nog niet bij jou gebracht.
Ik heb vandaag zelfs besloten eens een tijdje niets vooruit te willen. Ik hou er mee op te bedenken dat ik jou straks, wanneer ik de tijd geschikter acht, graag wil zien en dat ik die wens dan veilig in een laatje tussen mijn hersenkronkels opgeborgen hou tot dat moment is aangebroken. Ver weg in mijn hoofd van bewaring.
Willen verandert in moeten als je het te lang vasthoudt. En als dat eenmaal gebeurd is, kun je er niets meer aan doen. Moeten is onwrikbaar. Volgens mij werkt het veel beter om elke dag opnieuw om je heen te kijken en te zien wat er vandaag allemaal te willen is.
En als ik dan iedere dag doe wat ik op dat moment wil, dan kan het niet anders dan dat ik een keer ineens zomaar op je stoep sta. Of je er vervolgens bent, is weer een andere vraag. Misschien ging jij intussen precies de andere kant op.  
Spannend hè, Verte!



Groet van Tjielp


ps. Dit is geen voornemen.

woensdag 26 december 2012

Hé Nu (#179)



VROEGER LEEFDE IEDEREEN 


                        
                       IN HET THANS






                                                      


        
                       (en Tjielp)
       

dinsdag 25 december 2012

Hoi Stille Nacht (#178)

                       !              
                      ...
              !                !
             ...              ...
         !                           !  
        ...                         ...
    !                                      !
   ...                                    ...

maandag 24 december 2012

zondag 23 december 2012

Lieve Mme. Pia-Pia (#176),

merde (excusez le mot)! Ik ben een oelewapper! Een flapdrol! Un oeuf! Hebben jullie het einde van de wereld eigenlijk wel overleefd daar aan de andere kant van het wormgat?
Mon dieu, ik heb er helemaal niet aan gedacht dat het voor jullie best eens een heel ander verhaal kan zijn! Tot vandaag natuurlijk, want anders schreef ik deze brief nu niet.
Olala, wat een toestand!
Ik hoop dat het meevalt en alleen de snor van Monsieur Pia-Pia per ongeluk vergaan is.
S'il vous plaît.



Adieu!


Mme. Tjielp

zaterdag 22 december 2012

Hoei Tjielp (#175),

daar ben ik weer! Niet zonder slag of stoot weliswaar, maar dat schijnt er een beetje bij te horen als je wat probeert te ritselen.
Nou, waar zal ik eens beginnen? Er is zo veel gebeurd sinds mijn laatste brief. Slecht nieuws eerst. Eiland is niet meer. Nee. Dat is niet leuk. Maar ik moet eerlijk zeggen dat Eiland zelf ook niet zo heel leuk was. Ik weet niet wat het is, maar ik schijn zeurpieten aan te trekken.
O trouwens, nu we het toch over zeurpieten hebben, wist je dat Verlanglijst van dieet veranderd is? Zit je met 254 pakken pure hagelslag op een onderduikadres, wil meneer ineens toch liever vissticks met chipolatapudding na, omdat hij behoefte heeft aan, en ik citeer, ouderwetsche gezelligheid. En dan spreekt hij, alsof het niet allemaal al erg genoeg is, de -sch heel nadrukkelijk uit. Ongelofelijk. Ik heb hem al miljoenmiljard keer verteld dat je dat met een doodnormale -s uitspreekt. Maar anders is het zo zielig voor de -ch, zegt ie dan. Blijkbaar is hij toch in staat tot mededogen.
Hij gaat zelfs zo ver dat hij zijn naam heeft veranderd. Hij heet nu Verlanglijscht. Probeer dat maar eens uit te spreken. En denk niet dat hij een grapje maakt, Tjielp, niks daarvan. Hij luistert niet meer naar iets anders.
Anyway. Ik schreef je vanwege Eiland. De eerste dagen gingen goed. Er was zon, er was zee en er was de relatieve stilte die samenhangt met Verlanglijscht natuurlijk. Maar toen begon Eiland ineens te praten. Ik weet nog steeds niet waarom. Sjonge, ik schrok me een hoedje. Zijn stem was zo hoog dat mijn oren al na drie zinnen begonnen te fluiten. Daar kan hij niets aan doen natuurlijk. Het waren meer de onderwerpen die het ´m deden. Snotmiljaar. De hele dag hoorde ik niets anders dan: Koekoek? Besta ik wel? Wat is bestaan eigenlijk? Hoe weet ik nou zelf dat ik er echt ben? Ben ik er omdat ik dat denk of denk ik alleen dat ik er ben? Wat denk jij?
Ik heb alles geprobeerd om Eiland er van te overtuigen dat hij echt bestaat. Alles. Eerst door te praten, te vragen, te luisteren en toen dat niet hielp, werd ik boos op hem. Daar raakte hij nog meer van streek van, waardoor hij alle chocoladehagelslag opat, en toen dacht ik dat het een goed idee was om samen met Verlanglijscht zo hard als we konden op en neer te springen, zodat Eiland kon zien dat hij, en hij alleen, de bodem onder onze voeten was en daarom wel móest bestaan.
Nou ja, en toen is hij dus gezonken. Ik heb nog gekeken of ik hem kon vinden, maar hij was echt weg. En er waren haaien. Wat een schoelje is dat! Je cape of je leven, riepen ze, terwijl Verlanglijscht en ik net op ons vlot van lege hagelslagpakken aan het klimmen waren. Dat je niet denkt dat we ongeschonden uit de strijd zijn gekomen, Tjielp!
Dus. Dan weet je weer hoe het zit allemaal. Ga ik nu even een nieuwe cape breien, als je het niet erg vindt.

Doei!


Koekoek

vrijdag 21 december 2012

#174




donderdag 20 december 2012

Geacht Einde Van De Wereld (#173),

bij deze moet ik u helaas teleurstellen en onze afspraak voor morgen afzeggen. Ik ben mij er van bewust dat het kort dag is, maar ik probeer nu al enige tijd duidelijkheid te krijgen over onze eventuele ontmoeting en u blijft uzelf maar in nevelen hullen. Dat doet uw betrouwbaarheid geen goed, kan ik u vertellen.
Het is u kennelijk zelfs op dit late uur nog altijd te veel moeite uw komst definitief te bevestigen, dus heb ik besloten de eer aan mijzelf te houden en helemaal af te zien van ons treffen van morgen. Buiten dat zijn mij enkele grimmige berichten over uw onstuimige karakter ter ore gekomen en ik moet eerlijk bekennen dat deze mijn besluit voor dit moment de nodige ruggegraat verschaffen.
Ik heb uit allerlei bronnen vernomen dat ik niet de enige ben die door uw toedoen in het duister tast, dus ik kan u geruststellen: de woorden in deze brief zijn geschreven uit naam van iedereen. Nu weet u in elk geval waar u aan toe bent en kunt u wellicht eens ervaren hoe prettig zoiets in feite is. 
Omdat ik weet dat deze brief niet is wat u verwacht had te vinden in uw brievenbus deze ochtend en mijn nieuwsgierigheid naar u, ondanks eerdere tegenwerpingen, onstuitbaar is, wil ik u graag een ander voorstel doen.
Zal ik eens naar u toe komen? Dat heeft misschien wat minder voeten in aarde en ik hoor dat u een prachtig uitzicht heeft. Denkt u er maar eens goed over na, maar niet te lang: uw imago kan best een opknapbeurt gebruiken, dacht ik zo.
U kunt mij bereiken, per post of telegram, in de Brievenfabriek.

Met vriendelijke groet,


Tjielp (en de rest)

woensdag 19 december 2012

Dag Ophaalbrug (#172),

mijn sleutelbenen spelen slotgrachtje
rondom mijn ophaalschouders.
Die houden hier precies als jij
zachtjes de wacht.
Ze zijn de buitenkant van binnen
en laten mensen, dieren, dingen
juist zo ver van mij vandaan
als mijn onverschil wil gaan.


Tjielp

dinsdag 18 december 2012

Hoi Tip Van De Dag (#171),

als je er ooit eens even uit wil, overzees of ondergronds, dan wil ik best een tijdje voor je invallen hoor. Ik barst van de goeie ideeën!  
Koop nooit zeebanket voor uzelf en zeker niet voor anderen, bijvoorbeeld. Of: Loop vanaf nu altijd de ruimte uit wanneer er een medley wordt gespeeld en kijk daarbij alsof het u menens is. 
Onderzoek de noodzaak van uw eigen jovialiteit.
Draag appelrode sloffen.
Verzin een beter woord voor knuffelen, gebruik het en laat u niet van de wijs brengen wanneer u tegenwerking ondervindt.
Kom niet middenin de nacht de slaapkamer in en begin dan te miauwen.
Stop met alles te delen en hou ook eens iets voor uzelf. 
Laat de banden van de scooter van de buurman leeg lopen, kijk een keer goed om u heen, roep MOEHAHA en verstop u achter de dichtstbijzijnde boom. 
Luister minstens één keer naar dit liedje
En, let op TVDD, deze is speciaal voor jou:
Neem een dagje of twee vrij om eens lekker te slampampen.

Ik hoor het wel!

Tjielp

maandag 17 december 2012

#170




zondag 16 december 2012

Hoi Watjekouw (#169),

help! Kom je alsjeblieft snel langs? Er banjert al de hele dag een wriemelende octopus die nergens naar toe wil rond in mijn hersenpan. Zomaar hè! Zonder uitnodiging of iets! Hij luistert nergens naar, zwijgt in alle talen en lijkt er genoegen in te scheppen met al zijn armen in het rond te zwiepen alsof hij de koning der verdichtselen is. Hij glimlacht er zelfs bij. Ne osptch elsal ni de arw.
Dat kan zo niet langer. Ik wil dat ie ophoepelt. Ik hou best van visite, maar je moet er wel omheen kunnen lopen, vind ik.
Dus. Stof je spierballen af, neem je verwensingen mee en haast je, rep je.
Alvast dank en tot binnenkort. Ik kan niet wachten je eens in het echt te zien!  


Tjielp

zaterdag 15 december 2012

Voor Melancholie (#168)

 ♥
yes 
together
our 
love 
will
grow
old
 

vrijdag 14 december 2012

#167


donderdag 13 december 2012

woensdag 12 december 2012

Lief Voorbij (#165),

er is niets mis met missen.
Hoe verder ik vooruit reis in de tijd, hoe vaker het zo is dat dat waar ik van hou er in achterblijft.
Zonnig bruine armen waar je uren tegen leunen kon, de kreukels in onze gezichten, de dagen die weken waren.
Gisteren, toen de kleuren nog vloekten met elkaar, wij groezelige helden hadden, en niet veel anders konden doen dan kijken wat er achter de verveling op ons lag te wachten.


Tjielp

dinsdag 11 december 2012

maandag 10 december 2012

Hoi Orakel (#163),

hoewel ik best wat kwesties kan bedenken die belangrijker zijn, en misschien zelfs wel een aantal die mijn aandacht heel hard nodig hebben, vroeg ik me ineens toch af of het toeval is dat ik het allerliefst zo lig als de letter -s van slaap en ssst en sussen.


Tjielp

zondag 9 december 2012

Dag Onding (#162),

mijn
hoofd
is
een
herberg.
De
woorden
willen
niet
op
reis
vandaag.
Kijk,
zeggen
ze,
we
schrijven
hier
een
stapelbed
en
blijven
met
z´n
allen
slapen.
Welterusten
Tjielp.

 

zaterdag 8 december 2012

Hoi Tjielp (#161),

allereerst wil ik je mijn excuses aanbieden voor het feit dat het al heel wat meer dan honderd dagen geleden is dat je mij een brief stuurde en ik nu pas gelegenheid heb gevonden om te reageren. Het spijt mij zeer.
Ter verdediging kan ik aanvoeren dat mijn intenties aanzienlijk sneller zijn dan mijn handelingen, maar dat ik behoorlijk veel last ondervind van horten en stoten. Ik weet niet of je ze kent Tjielp, maar die zorgen danig voor vertraging en dat verklaart weeral het gapende gat tussen mijn wil en mijn wapenfeiten.
Mijn hele familie is er overigens mee behept. Wij groeien en worden geknipt, beginnen opnieuw en worden gemaaid. Dit leidt ertoe dat wij een ietwat complexe relatie hebben met de continuïteit in ons bestaan. Gesprekken gaan moeizaam, want wij worden elke keer onderbroken. Het kortwieken neemt een deel van ons mee en vaak zijn dat precies de zaken waar we op dat moment mee bezig zijn.
Jouw vraag is zodoende talloze keren verdwenen en pas enige tijd later weer opgedoken. We zijn met velen en, ook al is het een uitdaging om tot een gezamenlijk standpunt te komen als je ontelbaar bent en artikel 4.b van de graswet voorschrijft dat besluiten altijd unaniem genomen moeten worden, we raken nooit iets voor altijd kwijt. Er is steevast een spriet die weet waar we gebleven waren, ook al is het een hele toestand om uit te zoeken wie nou precies wat bewaard heeft.
Dit alles zorgt er evenwel voor dat men vrijgevig met zijn tijd moet zijn en geduld een schone zaak is wanneer men ons een vraagstuk toespeelt. Bovendien houden wij er van om alles tot in detail uit te pluizen en zijn we lang van stof. Misschien komt dat omdat wij over het algemeen zo kort worden gehouden.
Hoe dan ook. Hoewel wij lang met elkaar hebben gesproken over je vraag kan ik over de uitkomst van onze discussie kort zijn: nee, ik kan je niet vertellen hoe je kunt bereiken wat wij hebben bereikt op geurgebied. Ons familierecept is eeuwenoud en wordt langer dan wij ons kunnen heugen van generatie op generatie doorgegeven door middel van langdurige rituelen en met behulp van de taal van het wuiven, dat misschien wel wat lijkt op dat armetierige gezwaai van jullie mensen, maar veel subtieler is en dusdanig verweven met ons groen-zijn dat het welhaast onmogelijk is om zelfs maar een begin te maken met uitleggen hoe wij ruiken zoals wij ruiken. Laat staan wat de onderliggende betekenis is. Hahaha. Pardon. Maar de gedachte alleen al doet me grinniken.
Nee. Zonder ons geheim zouden we niet zijn wie we zijn. En daar houden we niet zo van.
Ik hoop dat je onze beslissing kunt respecteren.


Ik zie je in het voorjaar!



Groeten,

Gras

vrijdag 7 december 2012

donderdag 6 december 2012

#159


woensdag 5 december 2012

Dag Eiland (#158),

Koekoek heeft me dringend verzocht geen brieven aan hem te sturen, omdat dat onderduiktechnisch gezien niet zo handig is, maar hij heeft níet gezegd dat ik geen contact met jou mag zoeken!
We hebben elkaar nog niet ontmoet, maar ik heb veelbelovende verhalen over je gehoord. Gaat alles volgens plan daar? Is er wel voldoende hagelslag of zal ik nog wat sturen?
Ik schrijf je, omdat ik je wil vragen alsjeblieft goed op Koekoek  te letten. Het is niet dat hij dat zelf niet kan, maar er is maar één zoals hij en ik mis hem een beetje.
Hij is het niet gewend om niets te doen te hebben en heel lang alleen te zijn, dus misschien is het goed als je af en toe eens wat met hem praat. Een beetje filosoferen, zodat zijn hersenpan niet op tilt slaat. Daar word ie namelijk nogal wrokkig en zwartgallig van. Daarmee vergeleken zijn de kuren van Verlanglijst een zoete zegen, dus het is verstandig dit te allen tijde te vermijden.
Zoals je wel gemerkt zult hebben, is Koekoek dol op avonturen beleven en plannen maken en uitvoeren, Maar hij houdt ook van onpeilbare diepte, de horizon en wolken. Ik vermoed dat jullie op dat vlak veel met elkaar gemeen hebben en elkaar heel wat zouden kunnen leren.
O! En lol maken natuurlijk. Ik ken niemand die zo veel moppen kent over de horizon als Koekoek. Je kan hem geen groter plezier doen dan heel hard om ze te lachen. Ik weet zeker dat hij dolgraag eens een eiland zou zien schuddebuiken.

Dankjewel alvast!
En doe de groetjes aan Koekoek, maar wel pas wanneer hij diep in slaap is.


Tjielp

ps. Dit is een geheime brief natuurlijk. Dat snap je zeker wel, hè Eiland? Eet 'm maar meteen op als je klaar bent met lezen. Op een bedje van zeewier. Dat zal wel smaken, dacht ik zo.

dinsdag 4 december 2012

Lieve Dagdroom (#157),

de beste dagen zijn die waarop je voor de allereerste keer warm rabarbersap met vanillesiroop drinkt, de laatste blaadjes op de grond onder de wielen van je fiets naar je ziet zwaaien, je ziel onder je arm stopt en meeneemt voor een wandeling in de helder frisse lucht, je de spin in het hoekje van de slaapkamer aan zijn hoofd ziet krabben en er maar een klein beetje voor hebt hoeven fantaseren en de herinnering aan het bestaan van lievelingsdagen ineens zachtjes in je oren blaast en je meeneemt op reis.
Voor je het weet word je wakker in een huisje in een eenzame boom in een weitje in je hoofd en ben je omsingeld door een kudde schapen. De zon knippert aan de blauwe hemel en alles is mogelijk.


Dag.
Droom zacht.

Tjielp

maandag 3 december 2012

zondag 2 december 2012

zaterdag 1 december 2012

Hoi December (#154),

ik ben blij dat je er bent. Nee, dat is geen grapje. Ik weet dat ik je normaal gesproken met de nodige afschuw begroet (waarvoor met terugwerkende kracht mijn welgemeende excuses), maar vanaf nu is dat voorbij. Zo.
Weet je wat het was? Als jij eindelijk eens aan komt wapperen, zo aan het eind van het jaar, heb ik ècht geen zin in méér van alles, maar juist in helemaal niets! En dat is januari; een kakelvers, nog niet beleefd jaar, recht voor m´n neus! Sjonge, wie weet wat dáár allemaal voor wonderbaarlijks in kan gebeuren.
En aangezien ik daar niet wéér op wil gaan zitten wachten en ik ook al láng een motto heb voor volgend jaar, heb ik besloten dat jij net zo goed ontzettend geschikt bent voor een nieuwe start. Leuk hè? Ook met het oog op het mogelijke vergaan van de wereld over een week of drie natuurlijk. Stel je voor dat het er van komt, dan wil ik op z'n minst nog één keer een fris begin meegemaakt hebben.
Zo. Nu weet je hoe het zit.
Ik zal je meteen mijn voornemens duidelijk maken, want die horen bij elk begin en vanaf nu horen ze dus ook bij jou. Ik heb namelijk besloten om al mijn gezeur de deur uit te doen. Ik heb er genoeg van. Het ligt verschrikkelijk in de weg. En mijn frons ruim ik ook op. Maar dat is er maar één, dus dat is makkelijk. Van dat gezeur daarentegen heb ik grote hopen die hier heen en weer staan te wiegen en het piept en het kraakt en het kreunt en het steunt. Daar moet iets mee. Ik heb het te lang laten verstoffen, vermoed ik.
Eerst ga ik het maar eens uitzoeken, want zo te zien is de helft nog niet eens van mij, maar gewoon spul dat mijn oren is binnen gewaaid en hier in huis er weer uit, hup op de stapel. En ik kan het niet allemaal zomaar het raam uit smijten. Wie weet waar het terecht komt en wat de gevolgen zijn als je als nietsvermoedende voorbijganger een hele hoop gezeur in velerlei gradaties op je harses krijgt. In het ergste geval kom je in het midden van de berg terecht en vind je de uitgang nooit meer terug!
Misschien zit er bij al dat oude gejammer ook best nog wel iets waar iemand wat aan heeft. Of ikzelf. Het is altijd handig om wat te bewaren voor noodgevallen.
Ik heb er zin in in ieder geval. Ik hoop jij ook, December. Volgens mij kan het een vruchtbare samenwerking worden. Als je nog suggesties of aanvullingen hebt naar aanleiding van mijn brief, dan hoor ik het graag!


Met opgetogen groeten,

Tjielp


ps. Oja, je bent vast benieuwd naar mijn motto! Dit is 'm:
Laten we elkaar geen mietje noemen.
Mooi hè?